بسم رب الشهداء
این روزا روزای جنوبه،بوی جنوب میاد.این روزا جنوب واسه خودش برو بیایی داره.
تو این پست قراره از جنوب بگم.اونایی که قبلاً جنوب رفتن هیچی، خودشون
بهتر می دونن اونجا کجاست.آهای اونایی که تا الان جنوب نرفتین اگه میخواید صفا کنید بسم الله
ولی خیال نکنید جنوب رفتن مد شده ها، نه،جنوب اصلاً مثل شمال نیست.جنوب جنگل و ویلا نداره
اما تا دلتون بخواد اونجا دریا هست .دریای رملی،دریای آبی،دل دریایی و...
اگر قراره برین جنوب خوب حواستون رو جمع کنین آخه یه چیزایی هست که اونجا خیلی لازمشون دارید.
اگر رفتین حتماً حتماً گوشاتون رو با خودتون ببرید چون خیلی لازمشون دارید.صدای حاج احمد متوسلیان تو صبحگاه دوکوهه شنیدن داره.وقتی از دزفول میگذرید صدای موشکهای 12 متری و بمب ها رو باید بشنوید.وقتی میرین اهواز قرار گاه خاتم(گلف)باید صدای حسن باقری رو که با بی سیم پیام میده بشنوید.وقتی میرین سوسنگرد باید صدای زنجیر تانک ها رو تو کوچه پس کوچه های شهر بشنوید.وقتی میرین طلائیه ،سه راه شهادت زمزمه های آخر بچه ها رو باید بشنوید.تو شلمچه صدای زیارت عاشورای شهدا...
چشماتون رو بیارید چون وقتی میرین هویزه لازمشون دارید تا وقتی سید حسین علم الهدی با سر و صورت خاک گرفته میاد استقبالتون ببینیدش.باید ببینید جنگ تن و تانک اونجا چه کرده هم تو زمین هم تو هفت آسمون و هفت بهشت.وقتی خرمشهر میرین تعقیب و گریز کوچه به کوچه رو باید ببینید.جای گلوله های توپ وخمپاره رو تن مسجد جامع،تلاش جهان آرا و بچه های خرمشهر با دست خالی...
خلاصه اگه می خواید برید با رنگ و لعاب دنیا نرید.اونجا یا باید آبی باشید که آسمونی بشید یا خاکی که پر بگیرید .
عطرنبرید اونجا بوی یاس مشامتون رو پر می کنه.
موبایل نبریدآنتن نداره اونجا.
رادیوی جیبی نبرید.خبری نیست تو شهر.همه خبرا اونجاست.
قبل از رفتن تمرین نماز شب خوندن کنید چون شهدا وقتی بیدار میشن واسه نماز شب عمداً پاتون رو لگد می کنند.
التماس دعا
